Om te zorgen dat je kind de scheiding goed doorkomt, ga ik vooral met jou als ouder aan de slag. Afhankelijk van de situatie kan het extra helpend zijn als ook je kind een tijdje begeleiding krijgt.
Voor de ouder
Ook jij als ouder ervaart waarschijnlijke heftige emoties en gevoelens. Bovendien moet jij van partnerschap schuiven naar gedeeld ouderschap. Een stap die voor veel ouders nog niet zo eenvoudig is, omdat steeds weer oud zeer uit de relatie mee gaat spelen. Op de juiste manier hiermee omgaan, maakt het voor je kind makkelijker om te mogen doen en voelen waar het echt behoefte aan heeft: van beide ouders houden en hier volledige kind in mogen zijn, zonder rekening te moeten houden met hoe dit voor ouders is. Bijvoorbeeld gewoon mogen vertellen over wat ze bij papa hebben gedaan of zeggen dat je mama mist als je bij papa bent.
Eerlijk kijken naar jezelf
Het allerbelangrijkste wat jij voor je kind kunt doen, is eerlijk kijken naar jezelf. Wat denk ik, wat voel ik, wat doe ik? En welk effect heeft dit op mijn kind? Als jij je ex kunt schieten, weet je kind dit, ongeacht of je dit nu vertelt of niet. Als jij verdrietig en bang wordt, omdat je kind het bij de ander leuk heeft gehad, weet je kind dit, ongeacht of je dit nu vertelt of niet. Als jij je in de steek gelaten voelt, weet je kind dit, ongeacht of je dit vertelt of niet. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Elk van deze dingen kan zorgen, dat je kind zich anders gaat gedragen of niet-kloppende overtuigingen gaat creëren.
Esther heeft een zoontje van 6 jaar. Ze vindt het ongelooflijk moeilijk om haar kind naar vader toe te laten gaan. Haar zoontje huilt steevast tranen met tuiten bij het afscheid. Een teken voor moeder dat hij zelf ook niet naar papa wil gaan. Maar als hij bij vader is, is hij gewoon z’n vrolijke zelf en lijkt hij het toch echt naar zijn zin te hebben. Nadat moeder heeft leren accepteren, dat het is zoals het is, gaat het afscheid heel soepel.
Maar Nicole, mijn ex-partner wil hier helemaal niets mee, dan heeft het toch helemaal geen zin?
Voor je kind is het uiteraard het fijnst als beide ouders hieraan willen werken, maar één ouder, die snapt hoe het werkt, is nog altijd beter dan geen ouder. Als jij als ouder leert hoe om te gaan met de andere ouder, of die nu wel of niet mee wil bewegen of veranderen, verandert de situatie toch.
Marianne is boos op haar ex. In haar ogen is er niets goeds meer aan de vader van haar kinderen. Hun dochter van 11 doet dingen, die moeder aan vader laten denken. Ze kan het niet laten om hier iets over te zeggen en benoemt regelmatig op een boze toon, dat ze precies haar vader is. De dochter wordt steeds tegendraadser bij moeder. Moeder stopt met het vergelijken van haar dochter met vader. Bovendien leert ze te zien, dat vader ook een liefhebbende ouder is, ook al doet hij dingen die zij niet oké vindt. Moeder en dochter hebben het weer gezellig met elkaar.
Voor het kind
Je kind mag leren omgaan met dat wat er is:
- De heftige emoties en gevoelens, die de scheiding oproepen
- Het verlies van het kerngezin; nooit meer met z’n allen samen
- Het moeten missen van de andere ouder
- Wellicht ook het moeten missen van het oude huis, de oude omgeving of de oude school
- Allerlei gedachten die boven kunnen komen en zomaar niet-kloppende overtuigingen kunnen worden
Er gebeurt zoveel van binnen wat kinderen niet laten zien of uitspreken, gewoon omdat ze de woorden er niet voor hebben of omdat ze hun ouders (onbewust) niet lastig willen vallen. Het is belangrijk om die dingen boven tafel te krijgen, zodat je kind zich makkelijker kan aanpassen aan de nieuwe situatie en je kind ook echt kind mag blijven. Maar al te vaak veranderen namelijk de rollen in een gezin en stapt een kind in de verzorgende rol.
Pim, een manneke van 4 jaar, is samen met zijn vader en moeder bij mij. Hij is gekomen met vader, maar gaat hierna naar huis met moeder. Vader heeft het zichtbaar moeilijk bij het afscheid. Opeens begint Pim als een pipo allerlei gekke dingen te doen. Hij doet er alles aan om papa op te vrolijken. Pim stapt onbewust in de zorgende rol. Als Pim tijdens de groepscoaching leert, dat hij niet voor papa of mama hoeft te zorgen, dat zij volwassen zijn en dat heel goed zelf kunnen, begint hij te stralen en lijkt er een last van hem af te vallen. Vader vertelt later hoe blij hij is, dat hij zijn vrolijke ventje weer terug heeft.