‘Nicole, dat kan toch niet wat hij daar doet?! Dit moet zo slecht zijn voor de kids.’ Tegenover me zit Merel, gescheiden en moeder van Jurre (5) en Lisa (8). Ze heeft het echt helemaal gehad met haar ex. Hij houdt totaal geen rekening met de kinderen. Ze vindt hem maar een grote egoïst, eigenlijk zelfs een narcist. Ze maakt zich grote zorgen over het effect hiervan op de kinderen.
Ze had gedacht, dat de scheiding rust zou brengen, maar ze hangt nog steeds geregeld met hem in de haren. Elke keer weer doet hij dingen en moet ze voor haar kinderen in de bres springen. Niet dat het helpt, want hij doet toch zijn eigen zin. Het resulteert alleen maar in de nodige conflicten en veel frustratie bij Merel. Hij is echt geen steek veranderd. Dit is nou precies waarom ze uit elkaar zijn.
Als ze eerlijk is, is ze ergens ook bang. Bang, dat de kinderen toch liever bij papa zijn dan bij mama. Ze kunnen daar immers doen waar ze zelf zin in hebben, want opvoeden doet hij ook al niet echt. Bovendien krijgen ze bij hem allemaal dure spullen. Hoe kan zij daar nu tegen opboksen?
Eindelijk ademhalen na de scheiding. Of toch niet?
Dit is waar veel van mijn cliënten tegen aanlopen. Want waar jij denkt, dat je eindelijk van die ander af bent, blijkt hij in werkelijkheid nog steeds enorm aanwezig te zijn in je leven. Dankzij jullie kind. Je ziet elkaar bij elke overdracht, moet met elkaar overleggen en hebt meer mail- of appcontact met de ander dan je lief is.
En dat loopt allemaal nog helemaal niet zo soepel. Het is moeilijk om afspraken te maken, de ander houdt totaal geen rekening met jou en met zijn acties haalt hij regelmatig het bloed onder je nagels uit.
Op zich kun je daar nog wel mee leven, maar je moet ook met lede ogen toezien wat er in het huis van je ex met je kind gebeurt. Hij is geen steek veranderd en doet nu met je kind, waar jijzelf al die jaren al zo veel last van hebt gehad. Hij is zo egoïstisch en wil absoluut niet inzien, dat wat hij doet niet goed is voor jullie kind.
Dit kan niet goed zijn!
Je maakt je grote zorgen over de impact hiervan op je kind. Dit moet je kind toch beschadigen, dat kan niet anders! Je kind geeft zelfs al signalen af, dat het niet goed met hem gaat. Huilen als hij bij jou weg moet, ongelooflijk druk of boos terug komen en hij vertelt dingen, die toch echt niet kunnen.
Je ex begrijpt niet waar je het over hebt en geeft aan dat er niets aan de hand is met jullie kind.
Wat nu? Hoe kun jij je kind helpen?
Moet je hem dan maar bij papa weghouden? Nee, dat kan helaas niet.
Je bemoeien met hoe het in het andere huis gaat? Dat kan ook niet.
De ander dwingen om de dingen te zien zoals jij ze ziet? Nope, ook niet.
Als jij je kind wil helpen, kun je alleen maar met jezelf aan de slag. Er is namelijk heel veel te winnen voor je kind als jij met dat wat er is anders om weet te gaan. Ook al lijkt het nu, dat het alleen maar bij die ander ligt. Zelfs als die ander niet verandert, kun jij het voor je kind toch vele malen gemakkelijker maken.
Je kind krijgt alles mee
Je kind is aan jullie gelinkt en krijgt alles mee. Ook al denk jij van niet. Zelfs als je het probeert te verbergen, onbewust weet je kind precies wat er allemaal speelt. En juist dat is waar je kind de meeste last van heeft. Niet wat er bij papa of mama in huis gebeurt, maar hoe vervolgens de interactie tussen papa en mama is, hoe ze over elkaar denken en hoe veel ruimte ze voor de ander laten in het leven van hun kind.
Hoe dan? Laat mij je helpen!
Diep van binnen weet je wel dat er bij jou ook iets mag veranderen, maar je voelt hier toch een hele lading weerstand op. Waarom moet jij degene zijn die eraan gaat werken, terwijl die ander van alles doet wat niet klopt? En als jij hier alleen mee aan de slag gaat, heeft dat toch helemaal geen zin!
Je bent echt de enige niet, die zo tegenover mij gezeten heeft. Maar telkens weer blijkt, dat als het kwartje gevallen is, het opeens vele malen beter met het kind gaat. Zonder dat er ook maar iets veranderd is aan die andere kant.
Eén ouder, die het werk doet, is beter dan geen ouder!
Een voorbeeld
Thomas van 5 klampt zich huilend aan moeder vast als ze hem naar vader brengt. Moeder concludeert hieruit, dat het manneke niet naar vader wil. Gaandeweg het traject komt moeder erachter hoe weinig ruimte zij vader gunt in het leven van hun kind. Sinds ze heeft geaccepteerd, dat vader toch echt onderdeel uitmaakt van het leven van Thomas, gaat het kind vrolijk naar papa.
Daar is lef voor nodig!
Het vraagt van jou om er op een andere manier in te gaan staan en daar is lef voor nodig! Durven kijken naar wat er in je eigen gedachten en gedrag niet klopt en durven voelen aan wat geraakt wordt. Het is niet voor iedereen weggelegd. Maar… als jij in de spiegel durft te kijken, help jij je kind meer dan je ooit had durven dromen.
Waar help ik concreet bij?
Ik help je graag, zodat jij:
- Weet hoe je je kind kunt ondersteunen in de veranderde situatie
- Leert om je minder te laten raken door wat je ex doet
- Een manier vindt om op een constructieve manier met je ex te communiceren
- Kunt accepteren dat het is zoals het is
Met als kers op de taart
Je kind mag gewoon kind zijn zonder allerlei onnodige ballast!
Nog een voorbeeld
Nora van 8 jaar geeft aan, dat ze niet meer naar vader wil. Hij wordt zo gauw en heftig boos. Dit is precies wat moeder herkent van vroeger. Ze vindt het vreselijk, dat haar kind dit nu over zich heen krijgt. Nadat ik met moeder gewerkt heb, blijkt het opeens allemaal veel genuanceerder te liggen, want het grootste deel van de tijd vindt Nora het wel fijn om bij papa te zijn. Ze vindt het alleen moeilijk als hij boos op haar is.
Jij hebt de sleutel in handen voor het geluk van je kind!
Werk ik ook met je kind?
Dat is helemaal afhankelijk van de situatie. Hier is dan wel toestemming van je ex voor nodig.
Waar kan ik je kind bij helpen:
- Accepteren dat het is zoals het is
- Leren omgaan met allerlei (nieuwe) emoties en gevoelens
- Leren uiten hoe hij iets ervaart
